فرهنگ لاین و وایبر و ….

تبلیغات انبوه تلگرام نرم افزار تبلیغات در گروه های تلگرام 17 اردیبهشت 1394 مقالات شبکه های اجتماعی ارسال دیدگاه 1,977 بازدید

امان از این لاین و وایبر و تانگو و تلگرام و واتس آپ و اینستاگرام و اسنپ چت و همه ی قماش این چیزها! مگر تمامی دارند! چطور؟ هیچ، فقط سر بر می گردانی می بینی پیامی آمد از یکی که “سلام عزیزم”. دوباره سر بر می گردانی میبینی کسی شما را اد کرده به گروهی. حالا دوباره لطفا سر برگردانید، آهان، می بینید نوشته “یو هو اِ نیو فرند” البته به خارجکی!!! ننوشته؟ چند بار به مقدار لازم عمل سر برگردانی را که تکرار کنید مطمئناً نتیجه خواهد داد! به هر حال!!! آقا ما فرند نخواهیم، چه کنیم؟ نه، واقعا چه کنیم؟

فضای مجازی، به عنوان فضای دومی از زندگی واقعی تلقی می شود که مثل فضای واقعی زندگی، نیاز به فرهنگ و فرهنگ سازی دارد. این فرهنگ، به همان شکلی که در فضای واقعی، از عوامل گوناگونی مثل عرف، شرع، وضعیت اقتصادی و معیشتی، میزان تحصیلات و… سرچشمه می گیرد، در فضای مجازی نیز همین موارد روی فرهنگ اثر گذار است. مقصود از فرهنگ فضای مجازی، فرهنگی است که باید در استفاده از شبکه های مجازی و اجتماعی رعایت شود و نه قسمت های جدی فضای مجازی مثل سایت‌های خبری. در ادامه هفت نمونه از ویژگی های فرهنگی که فضای مجازی تحمیل می کند می پردازیم:

1. ناقص بودن بازنمایی از خود در فضای مجازی: در فضای واقعی یک سری ویژگی هایی وجود دارد که بر مبنای آن طیقه ی فرهنگی افراد و گروه ها استنباط می شود که تمام این ویژگی ها در فضای مجازی وجود ندارد. به بیانی دیگر مخاطب، از خلال فرهنگی که در فضای مجازی وجود دارد، امکان دریافت تصویری درست از سطح اقتصادی، سطح دینی و موارد این چنینی را ندارد.

2. فضای مجازی، تحمیا کننده زبان خاص خودش به مخاطب است : به عبارت دیگر در فضای مجازی رفتارهایی تبدیل به قوانینی می شود که سایر ویژگی های فرهنگی فرد را نادیده می گیرد. همه افرادی که در فضای مجازی حضور فعال دارند در استفاده از آن زبان یکسانی دارند که شاید با فرهنگ آنها در فضای واقعی قابل خواندن نباشد. برای مثال حضور در فضای اینستاگرام فرد را مجبور می کند از فضاهایی که فضای مفرح دارند عکس های بیشتری بگیرد.

3. فرهنگ فضای مجازی، یک فرهنگ گزینشی است:فضای مجازی به افراد این امکان را می دهد که با توجه به کدام ویژگی های زندگی اجتماعی و شخصی خود انتخاب کنند و بقیه را ساکت نگه دارند. در حالی که ارتباطات در دنیای واقعی لزوماً شامل بسیاری از ویژگی های زیستی و اجتماعی افراد می شود. فرد در فضای مجازی این امکان را دارد که با انتخاب خود بخشی از ویژگی هایی را که در «خودارائی ایده آل» او مؤثر است به نمایش بگذارد. بنابراین فرهنگ فضای مجازی را می توان یک فرهنگ گزینشی یا انتخاب گر دانست.

4. فرهنگ فضای مجازی، کمرنگ کنده قواعد فرهنگ واقعی است: در دنیای واقعی، در جامعه ایران، قوانین عرفی و قانونی خاصی وجود دارد، مثلاً در مورد رعایت حجاب. این قوانین یا در فضای مجازی به آرامی نمایش داده می شوند یا اصلا نمایش داده نمی شوند. به طوری که برای بسیاری از کاربران، ارسال و مشاهده عکس های برهنه امری عادی در فضای مجازی است. این ویژگی را می توان مهمترین ویژگی فضای مجازی دانست.

5. فرهنگ فضای مجازی، فرهنگی پرده‌در و هتّاک می باشد:این ویژگی به دلیل محدودیت های عرفی و قانونی برای انتشار برخی مطالب خاص در فضای واقعی است و فضای مجازی عملا امکان استفاده از این مطالب را برای مردم فراهم می کند. تعدد مشاهده و استفاده از این محتوای غیراخلاقی باعث می شود فرهنگی که در فضای مجازی شکل غالب به خود گرفته است فرهنگ سوء استفاده و حجاب باشد. این بدان معنی است که وقتی چنین محتوایی نمایش داده می شود، صحبت در مورد آن امری بدیهی تلقی می شود و باعث می شود که محدودیت هایی که یک فرد به طور طبیعی باید در جامعه داشته باشد را نادیده می گیرد.

6. فضای مجازی، دارای فرهنگ سریالی است: این ویژگی را در شکل گیری «چالش ها» به خوبی می توان دید. بسیاری از این کمپین ها ماهیت نمایشی اخلاقی و مذهبی ندارند و فقط برای نوعی فعالیت سریالی در فضای مجازی مورد استفاده قرار می گیرند. چالش آب یخ، چالش لوازم داخل کیف، چالش عکس دوران کودکی، چالش ارسال عکس بازیگران بدون آرایش و ….

7. فرهنگ فضای مجازی، فرهنگی آرمان گرا می باشد:یعنی در فضای مجازی افراد زیادی خواسته ها، ایده ها و آرمان های خود را بیان می کنند و در بسیاری از موارد واقعیت در آن بسیار کمرنگ است یا اصلا وجود ندارد. بنابراین فرهنگ تحمیلی فضای مجازی یک فرهنگ فانتزی و آرمان گرایانه است که در آن افراد ایده آل هایی درباره خود، فضایی که در آن زندگی می کنند و موقعیتی که در آن قرار دارند را در قالب واقعیت ارائه می کنند.

دلایل گرایش به فرهنگ فضای مجازی

دلیل اول:
دلایل گرایش فرهنگ فضای مجازی به ویژگی های شش گانه فوق به دو چیز برمی گردد. اولاً در دنیای واقعی، محدودیت هایی برای فرد حاضر در جامعه اعمال می شود. این محدودیت ها در هر جامعه ای عادی تلقی می شود، اما اعضای یک جامعه ممکن است آنها را برخلاف آزادی عمل و اختیار خود بدانند. این محدودیت ها ممکن است در مورد نظرات در مورد موضوعات مختلف نیز اعمال شود. این بدان معناست که در کشوری که آزادی بیان وجود ندارد – حتی اگر وجود داشته باشد – مردم به فضاهای غیررسمی که ویژگی های هویتی آنها عموماً ناقص و کمتر قابل تشخیص است روی می آورند و نظرات خود را در مورد مسائل بیان می کنند. فعالیت های متفرقه مخصوصاً در رابطه با دولت و حکومت. در این شرایط اغراق بیش از حد، دوری از واقعیت طبیعی است و با رفتارها و اظهار نظرهای پرخاشگرانه همراه است.

دلیل دوم:

دلیل دوم گرایش به چنین فضایی و چنین فرهنگی امکاناتی است که فضای مجازی در اختیار فرد قرار می دهد. در دنیای واقعی، همه با یک نام، یک نام کوچک، ویژگی های ظاهری، ویژگی های اقتصادی و اجتماعی تعریف می شوند. اما تمامی این الزامات در دنیای مجازی ناپدید شده اند و افراد تنها با داشتن حساب کاربری می توانند فعالیت خود را آغاز کنند. اینجاست که انتخاب در فضای مجازی اهمیت پیدا می کند. در ابتدا، شخص انتخاب می کند که هویت واقعی خود را نشان دهد یا نه. سپس انتخاب های بعدی مانند انتخاب تصویر خود، ارائه اطلاعات صحیح در مورد خود و غیره، و فرد به ناچار یکی را انتخاب می کند. این انتخاب ها در دنیای واقعی وجود ندارد و فرد در هیچ بعد از زندگی واقعی توانایی انتخاب را ندارد. یکی دیگر از امکاناتی که فضای مجازی در اختیار کاربران خود قرار می دهد، فضای وسیع و بدون محدودیت جغرافیایی است. این ویژگی به افراد امکان می دهد اخبار جدید را دریافت کنند. مانند سایر امکانات فضای مجازی، این امکان باعث می شود که بسیاری از اخبار جعلی یا شبه اخبار به عنوان اخبار صحیح برای آنها شناخته شود و مانند یک چرخه، به همین دلیل انتظارات واقعی از زندگی بالا می رود، سپس احساس محدودیت بر افراد غلبه می کند، فعالیت در فضای مجازی شدیدتر می شود و وارد فضای فانتزی تری می شود.

بنابراین می توان نتیجه گرفت که فضای مجازی فرهنگ خاص خود را دارد و کاربران با توجه به ویژگی های فردی و فرهنگی خود باید برخی از این ویژگی ها را بپذیرند و در چارچوب آنها عمل کنند.